Jesień
Idzie jesień przebogata,
niesie bukiet z polnych zbóż,
gruszka w dłoniach, głowa w kwiatach,
idzie jesień, jest tuż, tuż.
Spaceruje uroczyście,
ruda suknia na niej lśni,
gubi kolorowe liście,
niesie mgły i chłodne dni.
Pachnie smacznie powidłami,
jak reneta buzię ma,
na październik czeka z nami,
słodką gruszkę wszystkim da.
Na Strychu
Podobno “Na Strychu”w Tuchowie Aldona
za żarcie dostała dzikiego pytona.
Teraz zmartwiony
mąż- szuka żony-
Czyżby to ona została zjedzona?
J.H.
(zdjęcie z internetu)
Zapytaj wiatru, on opowie ci
skąd naszą artystkę
przyniósł przed laty z pięknego Wrocława do Belgii?
Tę drobniutką i piękną kruszynkę,
której tak pilno było wyruszyć w świat-
zapytaj wiatru- bo to jej brat.
Zapytaj deszczu- o naszą Yvette
zapytaj deszczu, który gra podczas burzy
po upalnym dniu
czujesz ulgę i oddech twój
jest tak swobodny i lekki.
Zapytaj deszczu, a każda kropla opowie ci
o tułaczym życiu Yvette.
Zapytaj obłoków, które płyną niebem,
one widziały tęsknotę za krajem,
one płakały nad losem pielgrzyma.
Zapytaj chmur, niech opowiedzą historię Polki,
która łączy dwa światy.
Pomaga ludziom i kocha dzieci,
zwierzętom się kłania.
Zapytaj zielonych obłoków.
Zapytaj słońca, które co dzień po niebie się włóczy
i ogrzewa tysiące róż,
głaszcze kwiaty i kolorami maluje świat.
Zapytaj słońca, które wędruje poprzez góry
i błękity mórz.
Zapytaj słońca , ono opowie ci o tym, co widzi każdego dnia-
to serce Yvette, które roztacza ciepło i dobroć.
Zapytaj gwiazd, co lśnią na niebie w letnią noc,
przez ile dróg przeszła Yvette,
aż stworzyła ten swój świat, w którym czuje się dobrze
bogaty i piękny,biedny i chory,
zapytaj gwiazd, bo ona lśni pośród nich
przykładem, wiedzą o życiu i świecie
poezją i pięknem- wyzwolona muza.
Zapytaj ludzi – tych dobrych i złych,
niech kłamią, niech łżą, niech mówią co chcą!
Lecz prawda o Yvette jest jedna.
To skromna dziewczyna, która tworzy wielkie dzieła
dla ludzi i świata, jednoczy i brata.
Buduje mosty i tworzy historię tych światów.
Zapytaj ludzi- niech mówią!
Kochamy Cię Yvettko !
Pod żaglami
Kiedy nuda ci zagląda prosto w oczy,
lub samotnie liczysz gwiazdy wieczorami,
to przyjaciel zawsze miło cię zaskoczy-
i zaprosi na wycieczkę pod żaglami.
Na jezioro wypłyniemy wczesnym rankiem,
starą łajbę Zdzisiu dla nas skądś wytrzasnął.
Pyszną kawę wypijemy i śniadanko
zamówimy u Herona nad Dunajcem.
Płynie z nami żonka Zdzicha i dziewczyna,
koleżanka co bikini nosi modne.
I na dziobie leżąc ciało swe wygina,
by słoneczko opalało je swobodne.
Piękna Isia ma za zięcia ratownika,
on za burtę dla ochłody w wodzie znika.
Skaczą za nim to na główkę, to na nogi
Zdzisiu z Agą- bo blondynce brak odwagi.
Ala rumpel w dłoni jak należy trzyma,
grot Marysi to zadanie na niedzielę.
Fok zajęła dziś blondyna -wiatru nie ma
a cirrusów już na niebie jest w cholerę!
Płynie sobie jacht melodią kołysany,
a w kambuzie są truskawki i czereśnie.
Koniec rejsu, już kochanie wysiadamy
keja- Rożnów, ale przecież to zbyt wcześnie…
Kiedy nuda ci zagląda prosto w oczy,
lub samotnie liczysz gwiazdy wieczorami,
to przyjaciel zawsze miło cię zaskoczy-
i zaprosi na wycieczkę pod żaglami.
J.H.18.06.2018
Takie oto piękne „Złote Pióro” przyfrunęło do mnie ze Sowich Gór.
Sprawiło mi wiele radości, bo ktoś to pióro specjalnie dla mnie wyrzeźbił, ktoś je podpisał, ktoś o mnie wtedy myślał, ktoś mi to pióro zapakował do koperty z bąbelkami, żeby było bezpieczne, ktoś zaadresował i wysłał, chociaż ma codziennie bardzo dużo zajęć.
Dziękuję za to wszystko Tomaszu. Piękna statuetka!
Tym razem było zupełnie inaczej.
To ja występowałam przed dziećmi i dla dzieci.
Dlatego już od kilku dni przygotowywałam się do tego spotkania. Trzeba było wymyślić scenariusz, wybrać odpowiednie wiersze i dobrać specjalne rekwizyty a najlepiej samodzielnie je wykonać 🙂 Ustalić zabawy z dziećmi “między czytaniem i w trakcie”. Sprawić, aby “samym słuchaniem “nikt się nie nudził.
Starałam się, aby dobrze wypaść przed bardzo wymagającą i spontaniczną publicznością.
W moich zmaganiach wspierała mnie i pomagała mi wspaniała polonistka i Członkini Towarzystwa Miłośników Tuchowa Anna Argasińska, która znakomicie recytowała moje wiersze i doskonale współtworzyła spotkanie.
Spotkanie odbyło się w ramach akcji CPCD pod hasłem: “Czytanie łączy”.
Mam nadzieję, że udało się zrealizować ten cel i nasze wspólne czytanie wywołało sporo pozytywnych emocji.
Matko moja
Matko moja – nic nie powiem
bo mi grzęzną w gardle słowa
bo dopiero dzieckiem byłam
a już siwa moja głowa.
I tak mało czasu dla nas
życie krzesze Matusieńko
i choć serca nasze wielkie
to już życia w nas maleńko.
Matko moja- nic nie powiem
tylko błagać pragnę Boga
aby w swoich dobrych rękach
trzymał Ciebie Matko droga.
J.H.2605.2018
Uroczysty Dzień
W uroczystym dniu
Zesłania Ducha Świętego
na Zielone Święta
i Matki Kościoła
w parafii pw. Matki Bożej Różańcowej
w Mazowszanach
przyszedł do Ciebie Pan Jezus
w I Komunii Świętej
Wnusieńko kochana.
Niech trwa to szczęście
w naszych sercach i naszych umysłach.
Niech Pan Jezus, którego przyjęłaś
do serduszka w tym wyjątkowym dniu
ześle wszystko, co najpiękniejsze w życiu.
Niech Błogosławi na dalsze lata
Twojej nauki, zabawy i pracy.
Niech Twoje życie będzie tak cudowne
jak piękny jest dzień
Matki Kościoła i Zielonych Świąt.
Uroczysty Dzień
Dzisiaj uroczysty dzień
wszystkie troski idą w cień
bo Pan Jezus ukochany
już przychodzi w serca bramy
wszystkie troski idą w cień!
Kłaniam Ci się Jezu w pas
i dziękuję raz po raz
za Rodziców, siostrę, brata,
za maj cudny, w słońcu, w kwiatach,
Dziękuję Ci raz po raz.
Niech me szczęście wiecznie trwa!
Jezus mnie w opiece ma
Chociaż małe mam serduszko
to zamieszkał w nim na zawsze
Jezus mnie w opiece ma.
Akacje
Kiedy idziesz akacji aleją
bledną róże, kalina i bzy
srebrne kwiaty akacji się śmieją
kiedy idziesz majową aleją
nasze serca zakochane mdleją
a zazdrosny jaśmin roni łzy
kiedy idziesz akacji aleją
milkną róże, kalina i bzy
Majówka 
Codziennie przychodzę na Lipowe Wzgórze
aby śpiewać pieśni i aby się kłaniać
Mateńce Tuchowskiej trzymającej różę
z ochotą odwiedzam to Lipowe Wzgórze.
Na słońce, na kwiaty, na tęczę, na burzę,
przed obliczem Matki zginam swe kolana
Przychodzę z radością na Lipowe Wzgórze
na majowe pieśni i podziękowania.
