Szpitalna noc
-
Szpitalna noc
Noc w szpitalu jest długa, okropna
płacze sufit, krzyczą zimne okna
smutek snuje się nagi po ścianie
w kącie słychać szloch cichy i łkanie
Strach zagląda pod kołdry i koce
serce tłucze się z lęku, szamoce
pod oknami wędrują potwory
i podstępem nam wchodzą do głowy
Razem z rankiem nadzieja nadchodzi
zwodzi ludzi i lekarzy zwodzi
chodzi Chrystus- balsamem na rany
niesie ulgę dla dusz schorowanych
J.H.3.04.2018
O korek115@onet.pl
Nauczycielka i blogerka
Autorka książek dla dzieci: "Koszyczek Mańki", Zimowe całusy",
"Malowane fraszki".
W pracy twórczej pomaga jej pies "Dżeki".
Ten wpis został opublikowany w kategorii
Poezja,
Wiersze dla Was i oznaczony tagami
choroba,
cierpienie,
szpital,
życie. Dodaj zakładkę do
bezpośredniego odnośnika.
Tak właśnie można poczuć się w szpitalu. Nikomu nie życzę…
również nikomu nie życzę
No niestety szpital jest czasem konieczny, choć nikt go nie lubi. Ważne, by pomógł, a z tym bywa różnie…
Pozdrawiam serdecznie
to prawda