Jest pan i szal i czerwień w liściu winogrona…przyszła już jesień do nas 🙂
Jesień przyszła, nie ma rady na to…
Ale jest …lato.. babie lato.
Tak, wyglądam go chociaż wiem, że po nim
już tylko….tylko sen…
Najlepiej by było przespać i obudzić się wtedy,
gdy wokół będzie biało i czysto
lub wiosną powrócić
gdy zmieni się wszystko…
…………………………
W dzikie wino wplątała się jesieńzaprosiła na ławeczkę sny ciszą przysiadł deszczowy wrzesień otulony kokonem rdzy. Zewsząd liście spadające złote już okryły kurtkę i twój szal w dłonie wplotła niepokój, zgryzotę chłodna pora, jakże lata żal… Tańczą liście, wiatr przeszywa smutki ciepłe myśli odpłynęły w dal idzie jesień, opłakane skutki, a tu lata , lata ciągle żal. Nie płacz wrześniu, odrzuć swoje żale, Babie lato snuje
— cudny, ten Jesienny Pan… zawsze powtarzam, że tyle w nim ciepła, niejedną szarugę jesienna przegoni…
– Janeczko, pozdrawiam ciepluteńko, choć jesiennie 🙂
Jesienią wcale nie musi być smutno, ani zimno. Pozdrawiam również cieplutko Alinko 🙂
Chociaż piękny ten Twój wiersz, to mnie tak jest szkoda lata….
Pozdrawiam jesienną porą 🙂
Miło, że Ci się podoba Ariadno 🙂 Dziękuję, będzie lato znów… za rok 🙂
Mamy jesień, no trudno… Trzeba cieszyć się tym co mamy 🙂
Dobrze, że jest i jesień. Cieszymy się nią. Pozdrawiam
jeszcze będzie złota jesień
polska, tylko minie wrzesień 🙂
Czułem, że z naszej rozmowy wyjdzie coś interesującego. Rzeczywistość przerosła marzenie. Jesteś Mistrzynią słowa . Bardzo dziękuję.
Będę miał przemiłą pamiąteczkę.
Pozdrawiam jesiennie
bo w parze siła 😀
Pani Jesień i jesienny Pan, czy może być coś bardziej cieplejszego?
Szaliki, czapki i wychodzimy, choć coraz trudniej, przyznaję, że fotelik przyciąga w ponure dni.
Serdecznie pozdrawiam
Idzie jesień a lata żal.
Piękny wiersz.
Pozdrawiam sedecznie.