Wspomnienie lata (W lesie łatwo się można zagubić, prawda?)
Wspomnienie lata (dla mamy)
Zabłądziłam dziś w lesie znajomym
tak namieszał nam w głowach ten czas
a myślałam, że łatwo do mamy
dojść tą drogą…lecz zmienił się las.
Polne ścieżki i leśne drożyny
zarastają tarniną i mchem,
nowe drzewa w dziwaczne czupryny
ubrał wiatr i przemienił je hen.
Lecz strumyki te same piosenki
szepczą w cieniu paproci i mchu.
Już uciekam stąd mój maleńki,
już z tych wspomnień uciekam co tchu.
Bo wspomnienie wciąż pachnie tak samo
jak borówka, prawdziwek i wrzos.
Kiedy wołam ciebie znów:” mamo”!
w sercu echem brzmi szlachetny głos.
Znów na stole cieplutka herbata –
powitaniem promienieje twarz,
i ta mała, drewniana chata
w której tęsknisz i wciąż kochasz nas.
Janina Halagarda,21.09.2017(zdjęcie Maria Płachno)
O Janina Halagarda
Nauczycielka i blogerka
Autorka książek dla dzieci: "Koszyczek Mańki", Zimowe całusy",
"Malowane fraszki".
W pracy twórczej pomaga jej pies "Dżeki".
Ten wpis został opublikowany w kategorii
Poezja,
Wiersze dla Was i oznaczony tagami
dom,
jesień,
matka,
miłość,
rodzina,
wiersze,
wspomnienia,
życie. Dodaj zakładkę do
bezpośredniego odnośnika.
W rodzinnym domu, u mamy zawsze można znaleźć było ciepło i poczucie bezpieczeństwa. Piękny wiersz z piękną dedykacją. Pozdrawiam
Dziękuję Romanie 🙂
a jakie grzyby lubisz najbardziej? … zbierać, czy …? 🙂