Wianki na Wiśle czyli o Świętojańskiej nocy

Wianki na Wiśle

Tu nad Wisłą w Krakowie rzecz się dzieje panowie

drogie panie i jaśnie książęta,

Od lat dawnych, pradawnych zwyczaj dziwny panował

Smok nad rzekę wychodził w święta.

Wówczas czarne ptaszyska, Kruki znane tu wszystkim

obwieszczają co stanie się wkrótce

potem giną w przestworzach, rozognionych barw zorzach

Świętojańskiej Nocy – Sobótce.

Właśnie zbliża się lato, noc gorąca, i wielka

lśni milionem gwiazd i księżyca,

już nad Wisłę Boginki w białych szatach przypłyną

by swym śpiewem i tańcem zachwycać.

Płyną wianki na Wiśle, płoną światła i wzniośle

w niebo złotem fontanna tryska!

Smok oniemiał w zachwycie, zionął ogniem w skowycie

parsknął deszczem tysiąca iskier.

Aż tu w niebo buchnęły wodospady świetliste

zagrzmiał chichot diabelskiej sfory,

Czarny dym, niby z pieca czartów cieszy, podnieca

czerwień kwiatów ogniste tory.

W czarodziejskim klimacie oniemieli w zachwycie

zauroczył ich kwiat paproci,

który rozkwitł na niebie najpiękniejszy dla zmysłów

w korowodzie krakowskich barw.

Wrzawa, tańce, hulanki, Wisłą płyną już wianki,

nagle staje wytworny gość-

Mistrz Twardowski zawitał : “hajda, diabły, i kwita!”

głosem woła donośnym – “ dość!”

Poszły wraz z pióropuszem bladych zorzy porannych

już zawitał nieśmiało dzień.

A kto widział te dziwy, kto je przeżył szczęśliwy

Ten tradycją wypełnił sen.

Janina Halagarda,20.06.2016

O Janina Halagarda

Nauczycielka i blogerka Autorka książek dla dzieci: "Koszyczek Mańki", Zimowe całusy", "Malowane fraszki". W pracy twórczej pomaga jej pies "Dżeki".