„Pod bocianim gniazdem- szczęście mieszka”

Wspominając moją pracę zawodową muszę powiedzieć , że miałam wielkie szczęście do obserwowania przyrody i wyrabiania szacunku i miłości do niej u dzieci .

Szkoła jest usytuowana na wsi, z dala od szumu i gwaru.

Pośród łąk, lasów i pól w malowniczej ,podgórskiej miejscowości.

Codzienne spacery i wycieczki stwarzały wiele okazji w ciągu całego roku do „podglądania”przyrody.

Czasami takie spacery, to ciekawa podróż, odkrywanie wielu zjawisk.

Salę przedszkolną mieliśmy ulokowaną na poddaszu, w opuszczonym lokalu mieszkania służbowego.

To była niezwykła sytuacja!

Wystarczyło spojrzeć przez okno- a tuż pod nim- roztaczał się niecodzienny widok- bocianie gniazdo!

Dzieci przychodząc rano do sali- biegły najpierw przywitać się z bocianami. Przyklejały buzię do okna i obserwowały, co dzieje się u boćków? A tam- co dzień były różne niespodzianki, które stawały się inspiracją do wielu zabaw i zajęć.

W sali prowadziliśmy też hodowlę dżdżownic, bo chłopcy przynieśli je ze spaceru i chcieli sprawdzić- co one robią w ziemi i czym się żywią, oraz papużki, którymi się dzieci bardzo opiekowały.

Bociany przylatywały do nas zwykle ostatniego marca.

Najpierw jeden. Za kilka dni-przylatywał drugi.

Przylot bociana zawsze wzbudzał wiele komentarzy i radość. Dzieci co dzień zachwycały się nimi.

Widziały ich pracę w gnieździe. Widziały, z jakim trudem i zapałem odbudowują gniazdo , jak znoszą do niego patyki,kawałki siana, a nawet jakieś sznurki, szmatki.

Widziały ich w locie i siedzące na jajkach.

Obserwowały, jak w czasie deszczu bocianica ochrania młode bocianki swymi skrzydłami. Widziały, jak mama- bocianica troszczy się o młode, jak przynosi im pożywienie, jak karmi…Były świadkami wielu sytuacji z życia boćków i nie tylko. Bo odkryły, że z bocianami mieszkają inne ptaki- wróbelki, a nawet kawki.

Dzieci poznawały życie bocianów poprzez codzienną obserwację i rozmowy. Zachwycały się widząc, że małe bocianki mają czarne nogi i krótkie, czarne dziobki.

To były piękne przeżycia- dla dzieci i dla mnie.

Można się uczyć z książki, owszem myśmy też nie stronili od książek, żeby uzupełnić wiedzę o bocianach. Można też z przyrody.

A ileż to zabaw powstało, dzięki tym bocianom! Ile prac plastycznych! A jak łatwo wymyślić zadanie matematyczne o bocianach, opowiadanie…jak one są…za oknem.

Niestety, gdy wróciłam do pracy we wrześniu- gniazda już nie było. Podczas wakacji w szkole przeprowadzano remont i zmieniano pokrycie dachu.

Podobno dach się zawalił pod ciężarem gniazda.

Na wiosnę bociany usadowiły się w pobliżu jednego z domów, na słupie.