Nie mów, że kochasz,
że jestem ci bliska.
Twój dom już od lat w ruinie.
Gdzie twoja troska
i słowa wsparcia?
Gdy ja z tęsknoty ginę…
Jeśli chcesz wrócić,
teraz to uczyń,
nim wszystko w pył przeminie…
bo życia chwile-
niczym motyle.
Wróć więc i bądź tutaj
przy mnie.
Nie mów mi
Nie mów, że kochasz,
że jestem ci bliska.
Twój dom od lat już w ruinie.
Gdzie twoja troska
i słowa wsparcia?
Ja- na modlitwie wciąż tkwię.
Jeśli chcesz wrócić,
teraz to uczyń,
nim wszystko w pył przeminie…
bo życia chwile-niczym motyle.
Wróć więc i bądź tutaj
przy mnie
Janina Halagarda
O Janina Halagarda
Nauczycielka i blogerka
Autorka książek dla dzieci: "Koszyczek Mańki", Zimowe całusy",
"Malowane fraszki".
W pracy twórczej pomaga jej pies "Dżeki".
Wiem, że za bardzo się zrymowało …i może jest zbyt monotonnie- , tak jest, jak i te rymy:)
Mnie się bardzo podoba 🙂
Bardzo mądre słowa ,tylko czy trafią do tych co trzeba.Jest dokladnie tak jak czasem w życiu,Pozdrawiam.
Aż mnie dreszczyk przeszedł nad życiowością…
Czyli mocne słowa na dzisiejsze czasy, zwłaszcza emigracja jednego z małżonków…życie,życie
Myślę, że to jest wiersz uniwersalny – może się z nim utożsamiać wiele osób, które za kimś tęsknią.
No i o to chodzi:) A Ty też masz fajny blog,bliski moim myślom,. Pozdrawiam serdecznie