Jeden uśmiech, jedna łza

Komu potrzebne są dzisiaj wiersze?

W Tuchowie powstała niedawno nieformalna grupa poetycka.

O powstanie takiej grupy zabiegał szczególnie pan Kazimierz Wajda z Lubaszowej. Pisze on wiersze od wielu lat i chce podzielić się swoją pasją. Działa również w Stowarzyszeniu Aktywni Lubaszowianie a także uczestniczy w wielu projektach społecznych, które organizuje Stowarzyszenie.
Swoimi zainteresowaniami podzielił się ze mną i zaproponował utworzenie kręgu poetyckiego. Nakreślił również ogólny projekt działalności grupy.
Ale komu dzisiaj potrzebne są wiersze-
zastanawialiśmy się wspólnie. Czy jest taka potrzeba, aby je publikować? A może wystarczy trzymać je po prostu nadal w szufladach?
Okazuje się jednak, że w naszym regionie od wielu lat żyli ludzie, którzy tworzyli poezję. Oni tworzyli naszą historię i naszą kulturę.
Należy więc odkrywać ich twórczość, przybliżać ją młodym i zachęcać do prób samodzielnego tworzenia.
Chcemy wspólnie odkrywać twórców poezji ziemi tuchowskiej. Nadszedł czas, aby podzielić się tą twórczością z przyjaciółmi? Właśnie na takich spotkaniach? Chcemy również rozwijać nasz warsztat, doskonalić się, będziemy więc czytać twórczość wybitnych poetów polskich aby uczyć się od mistrzów.
Do projektu przyłączyło się już kilkanaście osób z gminy.
Co dalej będzie? Co dalej będzie? Zobaczymy.

Na początku grudnia odbyło się spotkanie w Domu Kultury w Tuchowie. Poświęcone zostało poecie Kazimierzowi Karwatowi. Uroczyście czytaliśmy więc jego wiersze i wspominaliśmy jego nietuzinkową postać jako poety, malarza, nauczyciela, rzeźbiarza i społecznika. Na wieczorku obecna była  żona poety Zofia Karwat i córka Miłosława Strzelczyk.
Pragnę podkreślić, iż swoją obecnością zaszczycili nas radni gminy pan Grzegorz Niemiec i pan Janusz Łukasik.
Bardzo dziękujemy również pani mgr Bożenie Wronie dyrektor Biblioteki Publicznej w Tuchowie za obecność i zainteresowanie.

Czytaliśmy też własne utwory.
Oto pierwsze plony naszej orki 🙂

Retro wigilia

Lecą białe płatki śniegu
wirują tak w ciągłym biegu.
Mróz maluje swoje kwiaty
w małych oknach mojej chaty.

Tato z lasu drzewko niesie
małym dzieciom ku uciesze.
W wgilijny dzień od rana
będzie pięknie ubierana.

Mama kuchnię okupuje
smaczne dania przygotuje.
I na stole tym, ze sianem
wszystko będzie dziś podane.

Nim do stołu usiądziemy,
opłatkiem się połamiemy.
A po spożytej wieczerzy
Bóg w kolędach w żłobie leży.

A gdy wszystko posprzątamy,
resztki wigilii trzodzie damy.
Wspólnie w radości wielkiej
wyruszymy na pasterkę.

10.12.2018 Maria Wójcik

Boże Narodzenie
Przyszedł grudzień mroźny srogi
Sypnął białym puchem wszędzie.
Siądźmy wszyscy przy choince
Razem nam weselej będzie

Wiatr kolędę gra na soplach
Nucą ją w karmniku ptaki
Już rozbłysła pierwsza gwiazda
Wieczór to nie byle jaki…

Podzielimy się opłatkiem
Z Przyjaciółmi nm bliskimi
Zanucimy też kolędę
Razem ptakami wszystkimi

A Dzieciątko co zrodzone
W stajence na sianie leży
Radość Miłość i Nadzieję
W naszych sercach niechaj szerzy

Miłosława Strzelczyk, 2012

Wigilia

W zimie święta to już zwyczaj
każdy z nas obchodzi
Czy naprawdę wtedy
Jezus się narodził?

Dla niektórych to są tylko
dni wolne od pracy.
Ale dla nas święta,
to coś więcej znaczy.

Nie chcę dużo tu wymieniać
co się w sprawie kryje.
Przecież każdy, kto wierzący
świętami dziś żyje.

Szał zakupów przed świętami,
o ból głowę sprawia.
Co kto może, to na święta
na swym stole stawia.

Jeżeli masz w zapasie
trochę pożywienia,
może ktoś potrzebujący,
też jest bez jedzenia.

Daj mu chociaż talerz zupy
i kromeczkę chleba,
Będziesz święta miał wspaniałe
tak właśnie potrzeba.

autor:Józef Dereń

Tematyka następnego spotkania, które odbędzie się 18 marca o godz.17:00 w Domu Kultury w Tuchowie : Kobieta. Przypominać też będziemy postać naszej noblistki Wisławy Szymborskiej.
Już dzisiaj zapraszamy wszystkich chętnych.