Krawaty Taty
Nasz kochany Tata
ma piękne krawaty.
Który z nich założy
dziś, na święto Taty?
Wyskakują z szafy,
kłócą się zawzięcie,
każdy chce u Taty
najlepsze mieć wzięcie!
Nagle- niespodzianka!
Na szyi Tatusia
zawisły Oleńka,
Edwardzik, Jagusia!
Przytula do serca
Tatuś swoje Skrzaty:
Najpiękniejsze w świecie,
te moje krawaty!
Uliczka Tarnowa
Lubię spacerować uliczką Tarnowa,
gdzie parasol wznosi się koło parasola.
Wszystkie kolorowe, wysoko nad głową
fruwają, gdy idę tą… Parasolkową.
Podrywają serce, chwytają za duszę,
czuję, że polecieć nieco wyżej muszę.
Jej lekkość i urok mi skrzydeł dodaje,
Zatańczysz? Melodię uliczny gra grajek.
J.H.01.08.2018
😍
Na ulicy Piekarskiej
W Tarnowie na Piekarskiej ulicy
Nikt wielobarwnych parasolek nie zliczy!
Chcesz je dotknąć i zamknąć w palcach,
Pragniesz z nimi zatańczyć walca,
Przed deszczem lub słońcem się schronić,
To znów kolorowe marzenia dogonić,
Masz ochotę wspiąć się wysoko
I pofrunąć hen, ku białym obłokom.
Albo być z nimi tak blisko, tak blisko, tuż, tuż.
Niemalże o krok, pod rękę… i już.
Chodźcie dzieci
Chodźcie dzieci, chodźcie prędko!
Szkoda w klasie trwonić czas.
To już jesień- spójrzcie tylko!
Piękna pani wita nas.
Spaceruje po ogrodzie,
tam urosło warzyw sto!
Paraduje w lesie, w sadzie,
pełno darów dla nas ma.
Kolorowe liście gubi,
możesz z nimi tańczyć- hen!
Słodkie gruszki, śliwki lubi,
z jabłek smaży pyszny dżem.
Mały jeżyk domku szuka,
może mu się już chce spać?
Skacze wiewióreczka ruda,
możesz jej orzeszków dać?
Chodźcie dzieci, chodźcie proszę,
jarzębina woła nas,
da korale dla siotrzyczki
i kasztany zbierać czas.
Jesień
Idzie jesień przebogata,
niesie bukiet z polnych zbóż,
gruszka w dłoniach, głowa w kwiatach,
idzie jesień, jest tuż, tuż.
Spaceruje uroczyście,
ruda suknia na niej lśni,
gubi kolorowe liście,
niesie mgły i chłodne dni.
Pachnie smacznie powidłami,
jak reneta buzię ma,
na październik czeka z nami,
słodką gruszkę wszystkim da.
Na Strychu
Podobno “Na Strychu”w Tuchowie Aldona
za żarcie dostała dzikiego pytona.
Teraz zmartwiony
mąż- szuka żony-
Czyżby to ona została zjedzona?
J.H.
(zdjęcie z internetu)
Zapytaj wiatru, on opowie ci
skąd naszą artystkę
przyniósł przed laty z pięknego Wrocława do Belgii?
Tę drobniutką i piękną kruszynkę,
której tak pilno było wyruszyć w świat-
zapytaj wiatru- bo to jej brat.
Zapytaj deszczu- o naszą Yvette
zapytaj deszczu, który gra podczas burzy
po upalnym dniu
czujesz ulgę i oddech twój
jest tak swobodny i lekki.
Zapytaj deszczu, a każda kropla opowie ci
o tułaczym życiu Yvette.
Zapytaj obłoków, które płyną niebem,
one widziały tęsknotę za krajem,
one płakały nad losem pielgrzyma.
Zapytaj chmur, niech opowiedzą historię Polki,
która łączy dwa światy.
Pomaga ludziom i kocha dzieci,
zwierzętom się kłania.
Zapytaj zielonych obłoków.
Zapytaj słońca, które co dzień po niebie się włóczy
i ogrzewa tysiące róż,
głaszcze kwiaty i kolorami maluje świat.
Zapytaj słońca, które wędruje poprzez góry
i błękity mórz.
Zapytaj słońca , ono opowie ci o tym, co widzi każdego dnia-
to serce Yvette, które roztacza ciepło i dobroć.
Zapytaj gwiazd, co lśnią na niebie w letnią noc,
przez ile dróg przeszła Yvette,
aż stworzyła ten swój świat, w którym czuje się dobrze
bogaty i piękny,biedny i chory,
zapytaj gwiazd, bo ona lśni pośród nich
przykładem, wiedzą o życiu i świecie
poezją i pięknem- wyzwolona muza.
Zapytaj ludzi – tych dobrych i złych,
niech kłamią, niech łżą, niech mówią co chcą!
Lecz prawda o Yvette jest jedna.
To skromna dziewczyna, która tworzy wielkie dzieła
dla ludzi i świata, jednoczy i brata.
Buduje mosty i tworzy historię tych światów.
Zapytaj ludzi- niech mówią!
Kochamy Cię Yvettko !
Pod żaglami
Kiedy nuda ci zagląda prosto w oczy,
lub samotnie liczysz gwiazdy wieczorami,
to przyjaciel zawsze miło cię zaskoczy-
i zaprosi na wycieczkę pod żaglami.
Na jezioro wypłyniemy wczesnym rankiem,
starą łajbę Zdzisiu dla nas skądś wytrzasnął.
Pyszną kawę wypijemy i śniadanko
zamówimy u Herona nad Dunajcem.
Płynie z nami żonka Zdzicha i dziewczyna,
koleżanka co bikini nosi modne.
I na dziobie leżąc ciało swe wygina,
by słoneczko opalało je swobodne.
Piękna Isia ma za zięcia ratownika,
on za burtę dla ochłody w wodzie znika.
Skaczą za nim to na główkę, to na nogi
Zdzisiu z Agą- bo blondynce brak odwagi.
Ala rumpel w dłoni jak należy trzyma,
grot Marysi to zadanie na niedzielę.
Fok zajęła dziś blondyna -wiatru nie ma
a cirrusów już na niebie jest w cholerę!
Płynie sobie jacht melodią kołysany,
a w kambuzie są truskawki i czereśnie.
Koniec rejsu, już kochanie wysiadamy
keja- Rożnów, ale przecież to zbyt wcześnie…
Kiedy nuda ci zagląda prosto w oczy,
lub samotnie liczysz gwiazdy wieczorami,
to przyjaciel zawsze miło cię zaskoczy-
i zaprosi na wycieczkę pod żaglami.
J.H.18.06.2018
Takie oto piękne „Złote Pióro” przyfrunęło do mnie ze Sowich Gór.
Sprawiło mi wiele radości, bo ktoś to pióro specjalnie dla mnie wyrzeźbił, ktoś je podpisał, ktoś o mnie wtedy myślał, ktoś mi to pióro zapakował do koperty z bąbelkami, żeby było bezpieczne, ktoś zaadresował i wysłał, chociaż ma codziennie bardzo dużo zajęć.
Dziękuję za to wszystko Tomaszu. Piękna statuetka!
Tym razem było zupełnie inaczej.
To ja występowałam przed dziećmi i dla dzieci.
Dlatego już od kilku dni przygotowywałam się do tego spotkania. Trzeba było wymyślić scenariusz, wybrać odpowiednie wiersze i dobrać specjalne rekwizyty a najlepiej samodzielnie je wykonać 🙂 Ustalić zabawy z dziećmi “między czytaniem i w trakcie”. Sprawić, aby “samym słuchaniem “nikt się nie nudził.
Starałam się, aby dobrze wypaść przed bardzo wymagającą i spontaniczną publicznością.
W moich zmaganiach wspierała mnie i pomagała mi wspaniała polonistka i Członkini Towarzystwa Miłośników Tuchowa Anna Argasińska, która znakomicie recytowała moje wiersze i doskonale współtworzyła spotkanie.
Spotkanie odbyło się w ramach akcji CPCD pod hasłem: “Czytanie łączy”.
Mam nadzieję, że udało się zrealizować ten cel i nasze wspólne czytanie wywołało sporo pozytywnych emocji.
Matko moja
Matko moja – nic nie powiem
bo mi grzęzną w gardle słowa
bo dopiero dzieckiem byłam
a już siwa moja głowa.
I tak mało czasu dla nas
życie krzesze Matusieńko
i choć serca nasze wielkie
to już życia w nas maleńko.
Matko moja- nic nie powiem
tylko błagać pragnę Boga
aby w swoich dobrych rękach
trzymał Ciebie Matko droga.
J.H.2605.2018
